Klaar met school, whitsundays en skydiven!
07 December 2018 | Australië, Whitsundays
Het is nu al een aantal weken geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, mijn excuses voor de vertraging!
Mijn laatste examen had ik op 20 november. UPDATE: ik ben heel erg trots en blij om mee te kunnen delen dat ik alle 4 vakken heb gehaald en daarmee alle nodige punten binnen heb!
Opgelucht dat alles klaar is besloten Wesal en ik de dag erna Sydney zelf in te gaan, over de harbour bridge gelopen want dat hadden we nog niet gedaan en lekker uiteten geweest. Toch een gek idee, na 4 maanden samen te hebben geleefd neem je straks afscheid met een grote kans dat je elkaar daarna niet meer ziet. De laatste paar dagen samen hebben we dan ook goed besteed en gingen we wel met lichte tegenzin toch koken, want ja al het eten moet uiteindelijk toch op voor dat je weg gaat.
De dag erna kwamen mijn ouders aan in Campbelltown en heb ik laten zien waar ik al die tijd heb gezeten, daarna een strandje opgezocht en bijgepraat. Het voelde vreemd om ‘hun’ in mijn wereldje hier te zien. De dag erna zijn we samen eerst Sydney in geweest en hebben we de harbour bridge, oprah house en darling harbour gezien. Vanaf daar zijn we door gegaan naar Bondi beach en hebben we hier de costal walk naar Coogee gelopen, deze was erg gaaf en voelde wel als 20 kilometer (later bleek dat dit best meeviel, maar ik blijf ervan overtuigd dat het langer was ;) )
Zaterdagochtend zouden we van Sydney naar Brisbane vliegen, ik werd al vroeg wakker en zag dat ik een berichtje had dat de vlucht gecanceld was door gebrek aan crew. De optie die ons aangeboden werd was bijna 2 dagen later en gezien ons reisplan ging dit niet werken, dus besloten we de afstand maar te rijden. Ongeveer 1000 km. Na een lange dag waren we uiteindelijk aangekomen in Brisbane en konden we de dag erna de planning vervolgen.
De temperaturen zijn ondertussen vergeleken met Sydney flink opgelopen en zitten rond de 34 graden of hoger, de airco draait dus ook op volle touren om het een beetje uit te houden.
Vanuit Brisbane trokken we al snel door naar Noosa Heads, een surfdorpje aan de kust, hier hebben we dolfijnen gezien en hadden we een kajak tour geboekt voor de volgende dag. Om 1 uur werden we opgepikt, uit de jeeps kwamen 2 surfdudes gelopen met lange beachwaves waar ik zelfs jaloers voor was, ze hadden zo in een andrelon reclame gekund! Onderweg kregen we alle bob marley liedjes naar je hoofd geslingerd en werd er geraced over het strand, wat daar als snelweg is benoemd. Halverwege spotte we in plaats van dolfijnen, die die dag vrij hadden genomen, in het water een paar skinny dippers is weer eens wat anders!
Aangezien het tandem kajaks waren, werd ik bij een van de surfdudes erbij gezet dus had ik het wel relaxt en hoefde ik niet zo hard te peddelen. De hoeveelheid wildlife viel een beetje tegen, daarentegen de hoeveelheid kwallen was niet normaal, waarbij dan ook de mededeling kwam; ja als die je raakt dan ben je binnen 5 minuten dood, *ik haal heel snel mijn handen uit het water* maar no worries mate! Onderweg vertelde Paulie dat hij ook een tijdje in Amsterdam heeft gewoond, en dat het in de wereld allemaal om ‘energie’ draait. En dat die aan mijn manier van peddelen kon zien dat ik erg geduldig was, hoe hij hier bij kwam vraag ik mij nog steeds af, misschien was die slechtziend? Na flink wat zweverige onderwerpen en mijn pogingen niet te oordelen en geen opmerkingen hierover te maken gingen we terug, er waren flink wat golven dus probeerde Paulie *surfdude* gebruik te maken van deze golven door soort te surfen met de kajak. Dit was leuk en ging goed tot we overmoedig werden en uiteindelijk toch in het water eindigde. Gelukkig dacht ik toen niet aan de hoeveelheid kwallen in het water! Net voordat we weer aan land kwamen had ik toch nog een schildpad gespot!
De volgende dag zijn we richting rainbow beach gereden, dit was nog best lastig om te vinden. Ik ben er ook achter gekomen dat ik goed kan navigeren, maar er wordt niet naar geluisterd. Na een korte maar zeer pittige wandeling met veel geklaag over dat het heet was, ja inderdaad; een heel zwaar leven! Kwamen we aan op het strand. Gelukkig was het uitzicht de moeite waard en was het zand inderdaad als een regenboog met kleurverschillen.
Voor de dag erna stond er een trip naar Fraser island gepland, al heel erg vroeg (voor mijn doen dan) werden we opgehaald. Op het eiland stonden er speciale bussen te wachten, aangezien 90% van de wegen daar ongeveer onverhard is. Terwijl ik naar buiten aan het kijken ben ploft er ineens iets naast mij, nouja naast mij bovenop mij neer. Op dat moment zit ik dan ook gelijk klem tussen het raam en de persoon naast mij, de wegen waren erg hobbelig maar doordat ik in deze benauwende situatie zat kon ik (kuch; gelukkig) geen kant op.
Gelukkig waren er verschillende stops onderweg die mij de tijd gaven om even op adem te komen voordat ik terug de bus in ging, tijdens een van de stops kwamen we een klein Duits vrouwtje tegen en al snel raakte we aan de praat. Ze vroeg wat we hier kwamen doen en wat de verdere plannen waren, nadat we de vraag beantwoord hadden stelde wij dezelfde vraag terug, waarop wij als antwoord kregen; Ja ik ben aan het rondfietsen door Australië. Aannemend dat dit een grapje was, want wie gaat er nou op een FIETS door Australië reizen beginnen we te lachen, maar de Duitse kijkt ons doodserieus aan (misschien een gebrek aan humor dacht ik nog?!) Bleek dus dat zij serieus was en al 5 maanden door Australië aan het reizen was op een fiets….. met deze temperaturen, bij het idee word ik al moe.
Op de tour hebben we trouwens dingo’s en kangoeroes gespot in het wild!
Aangezien het erg droog is in Australië zijn er waarschuwingen betreft bosbranden, onderweg hebben wij er ook al meerdere gezien en hebben we ook echt door de rook heen moeten rijden. De verwachtingen richting het Noorden waren gelukkig redelijk positief waardoor wij verder konden met onze reis. Aangekomen in een ander stadje aan de kust, mijn geheugen laat mij hier even in de steek met de naam ervan, gingen we in de ochtend al om 7.30 naar het strand met al de temperatuur van 30 graden! Heel vervelend, vooral als ik de weersvoorspelling voor maasdijk dan even bekijk.
Maandagochtend werd ik vroeg opgehaald want ik ging skydiven in Airliebeach! Na een lange tijd te hebben gewacht tot ik eindelijk mocht stap ik het vliegtuig in, en dan ineens komen er toch ineens een beetje zenuwen. Op het moment dat je op de goede hoogte bent gaat het eigenlijk heel snel en zie je de een na de ander uit het vliegtuig springen en daarna gelijk verdwijnen. Dave (instructeur) en ik zijn als een van de laatste en op het laatst krijg ik nog snel de laatste instructies vertelt, met daarna de bemoedigende woorden: don't worry mate, waarna we springen. De hoeveelheid rondjes die we draaien maakt mij langzamerhand misselijk en ben dan ook opgelucht op het moment dat de parachute uitkomt. Dave zegt daarna; oh gelukkig hij doet het, is een nieuwe parachute moest het toch even uittesten, waarvan ik verwacht/hoop dat het een grapje was. Achteraf krijg je ook nog eens de meest charmante foto’s mee dat je het nog eens kan herbeleven.
Voor het bezoeken van de whitsundays hadden we een zeiltrip in gedachte, een van de bemanningsleden was een Nederlander die eigenlijk gestrand was in Australië na (zijn eigen woorden) een midlife crisis op zijn dertigste, best sneu. Onderweg hadden we een stop bij whitehaven die in het echt écht heel erg mooi is en daarna snorkelen in het koraal. Toen we in het water lagen zag je al snel dat veel mensen dit al eerder hebben gedaan en wisten waarnaar ze moeten zoeken, ik daarentegen spartel hopeloos rond zoekend naar ‘ iets'. Na de eerste 5 minuten ben ik er eigenlijk al klaar mee, een liter zoutwater opgedronken al 2x het koraal geraakt (wat absoluut niet mocht, als gevolg van mijn gespartel en wat trouwens best scherp is!) Nadat ik maar andere mensen ging volgen aangezien zij blijkbaar meer ervaring hadden dan dat ik had, en ik het idee kreeg dat ik toch echt wat fout deed heb ik Dory kunnen spotten! Iets te blij riep ik dan ook: Dory! I found her! Waarna ik een paar schuine blikken kreeg, blijkbaar geen finding nemo fans..
Op de terugweg spotten we nog een paar dolfijnen en een mantra. Voordat we de haven in varen zegt de mevrouw naast mij waar ik al een tijdje een gesprek mee heb; you look a bit fried, kortom ik was (weer eens) flink verbrand. Of anders gezegd: flink krokant.
Die avond presenteerde er een kakkerlak in de badkamer, maar deze keer had ik versterking, dus heb ik hem in samenwerking met mijn moeder en veel gegil uiteindelijk kunnen vermoorden! De dag erna kwam er een klein Aziatisch dametje met een spuitbus die bijna groter was dan haar met de opdracht: KILL Kill, wat er best lachwekkend uitzag.
In changley Beach hebben we gestandup paddled wat relaxt was maar toch heet zat.
De tijd in Airliebeach is voorbij en we gaan verder richting Cairns, met een tussenstop bij Townsville. Er is een cycloon in de buurt van de Oostkust wat een mogelijkheid geeft op heel veel regen die overstromingen tot gevolg kan hebben, hier gaan ze wel van het ene extreme naar het ander; eerst bosbranden en nu dit.
We plannen een trip naar Magnetic island, hier kon je een topless barbie auto huren waarmee je over het eiland kan crossen, jammer genoeg was ik de enige die enthousiast was over de auto..
Gelukkig viel het weer de dag erna mee en kon de trip naar Magnetic island doorgaan. Er werd gezegd dat dit de plek is om wilde koalas en walibis te vinden, dus vol goede moed gingen we onderweg. Met de auto kon je maar op beperkte plekken komen dus werd de rest van de afstanden gelopen, dit resulteerde in het feit dat mijn gezicht mooi bijkleurde bij mijn knalrode hempje en nog steeds geen koala gevonden. Daarna kwamen we op het geniale idee om de rest van het koala spotten vanuit de auto te doen met de airco aan, deze manier beviel mij wel en kan ik dan ook zeker iedereen aanraden! Ondanks het feit dat er geen koalas gespot zijn hebben we wel een Walibi gespot (: Vanuit magnetic island gingen we door verder richting cairns, hopend dat we de storm voor zouden blijven.
In de buurt van mission beach zijn we uiteindelijk gestopt voor een overnachting, deze ging niet helemaal zoals gepland. Want op de een of andere manier heb ik het geweldige talent om wanneer er een beest of insect in mijn kamer zit deze te vinden! Al snel spotte ik een salamander in mijn kamer die ik niet te pakken kon krijgen, dus heel lekker heb ik niet geslapen!
De dag erna gingen we onderweg naar het laatste stuk richting cairns, terwijl we aan het tankstation staan zien we ineens 3 kangoeroes in de graskant staan, een van de kangoeroes heeft een baby kangoeroe wat echt heel erg schattig is! Daarna werd paronella park en een paar watervallen bezocht, die door de droogte niet erg veel meer voorstelden.
Uiteindelijk die dag cairns bereikt, de laatste plek waar we samen nog zijn, 7 december stappen mijn ouders namelijk weer op het vliegtuig terug naar het koude Nederland. Op de laatste dag samen werden de koffers gepakt, een groot deel van mijn spullen overgeladen naar hun koffers zodat ik de laatse 2 weken minder spullen mee hoef te slepen. In de buurt van cairns zit een skyrail die van het ene naar het andere dorpje gaat met verschillende stops tussendoor, dit was toch best wel hoog en vooral als de wind even flink blaast en heel het bakje heen en weer gaat hoop je dat je de overkant haalt!
In de buurt van de skyrail was nog een outdoor kart baan waar het laatste uurtje samen doorgebracht werd, waarna ik bij mijn hostel werd afgezet en er afscheid werd genomen. Gelukkig deze keer maar voor 2 weken en niet voor 5 maanden, toch blijft het gek dat zij naar huis gaan en ik nog niet. Op dat moment komt het sterke verlangen naar huis dan ook weer terug, gelukkig weet ik dat ik zat leuke dingen ga doen de komende tijd en dat gevoel overwint dan gelukkig!
Terwijl ik dit veelste lange blog afschrijf zit ik in een hostel in cairns, de gigantische regenbui is nu bezig dus ik zit binnen in de dorm. Morgen heb ik een vlucht naar Canberra, hier vandaan zal ik naar de snowy mountains gaan en hier zal ik mijn volgende blog dan ook over schrijven!
Cheers,
Mijn laatste examen had ik op 20 november. UPDATE: ik ben heel erg trots en blij om mee te kunnen delen dat ik alle 4 vakken heb gehaald en daarmee alle nodige punten binnen heb!
Opgelucht dat alles klaar is besloten Wesal en ik de dag erna Sydney zelf in te gaan, over de harbour bridge gelopen want dat hadden we nog niet gedaan en lekker uiteten geweest. Toch een gek idee, na 4 maanden samen te hebben geleefd neem je straks afscheid met een grote kans dat je elkaar daarna niet meer ziet. De laatste paar dagen samen hebben we dan ook goed besteed en gingen we wel met lichte tegenzin toch koken, want ja al het eten moet uiteindelijk toch op voor dat je weg gaat.
De dag erna kwamen mijn ouders aan in Campbelltown en heb ik laten zien waar ik al die tijd heb gezeten, daarna een strandje opgezocht en bijgepraat. Het voelde vreemd om ‘hun’ in mijn wereldje hier te zien. De dag erna zijn we samen eerst Sydney in geweest en hebben we de harbour bridge, oprah house en darling harbour gezien. Vanaf daar zijn we door gegaan naar Bondi beach en hebben we hier de costal walk naar Coogee gelopen, deze was erg gaaf en voelde wel als 20 kilometer (later bleek dat dit best meeviel, maar ik blijf ervan overtuigd dat het langer was ;) )
Zaterdagochtend zouden we van Sydney naar Brisbane vliegen, ik werd al vroeg wakker en zag dat ik een berichtje had dat de vlucht gecanceld was door gebrek aan crew. De optie die ons aangeboden werd was bijna 2 dagen later en gezien ons reisplan ging dit niet werken, dus besloten we de afstand maar te rijden. Ongeveer 1000 km. Na een lange dag waren we uiteindelijk aangekomen in Brisbane en konden we de dag erna de planning vervolgen.
De temperaturen zijn ondertussen vergeleken met Sydney flink opgelopen en zitten rond de 34 graden of hoger, de airco draait dus ook op volle touren om het een beetje uit te houden.
Vanuit Brisbane trokken we al snel door naar Noosa Heads, een surfdorpje aan de kust, hier hebben we dolfijnen gezien en hadden we een kajak tour geboekt voor de volgende dag. Om 1 uur werden we opgepikt, uit de jeeps kwamen 2 surfdudes gelopen met lange beachwaves waar ik zelfs jaloers voor was, ze hadden zo in een andrelon reclame gekund! Onderweg kregen we alle bob marley liedjes naar je hoofd geslingerd en werd er geraced over het strand, wat daar als snelweg is benoemd. Halverwege spotte we in plaats van dolfijnen, die die dag vrij hadden genomen, in het water een paar skinny dippers is weer eens wat anders!
Aangezien het tandem kajaks waren, werd ik bij een van de surfdudes erbij gezet dus had ik het wel relaxt en hoefde ik niet zo hard te peddelen. De hoeveelheid wildlife viel een beetje tegen, daarentegen de hoeveelheid kwallen was niet normaal, waarbij dan ook de mededeling kwam; ja als die je raakt dan ben je binnen 5 minuten dood, *ik haal heel snel mijn handen uit het water* maar no worries mate! Onderweg vertelde Paulie dat hij ook een tijdje in Amsterdam heeft gewoond, en dat het in de wereld allemaal om ‘energie’ draait. En dat die aan mijn manier van peddelen kon zien dat ik erg geduldig was, hoe hij hier bij kwam vraag ik mij nog steeds af, misschien was die slechtziend? Na flink wat zweverige onderwerpen en mijn pogingen niet te oordelen en geen opmerkingen hierover te maken gingen we terug, er waren flink wat golven dus probeerde Paulie *surfdude* gebruik te maken van deze golven door soort te surfen met de kajak. Dit was leuk en ging goed tot we overmoedig werden en uiteindelijk toch in het water eindigde. Gelukkig dacht ik toen niet aan de hoeveelheid kwallen in het water! Net voordat we weer aan land kwamen had ik toch nog een schildpad gespot!
De volgende dag zijn we richting rainbow beach gereden, dit was nog best lastig om te vinden. Ik ben er ook achter gekomen dat ik goed kan navigeren, maar er wordt niet naar geluisterd. Na een korte maar zeer pittige wandeling met veel geklaag over dat het heet was, ja inderdaad; een heel zwaar leven! Kwamen we aan op het strand. Gelukkig was het uitzicht de moeite waard en was het zand inderdaad als een regenboog met kleurverschillen.
Voor de dag erna stond er een trip naar Fraser island gepland, al heel erg vroeg (voor mijn doen dan) werden we opgehaald. Op het eiland stonden er speciale bussen te wachten, aangezien 90% van de wegen daar ongeveer onverhard is. Terwijl ik naar buiten aan het kijken ben ploft er ineens iets naast mij, nouja naast mij bovenop mij neer. Op dat moment zit ik dan ook gelijk klem tussen het raam en de persoon naast mij, de wegen waren erg hobbelig maar doordat ik in deze benauwende situatie zat kon ik (kuch; gelukkig) geen kant op.
Gelukkig waren er verschillende stops onderweg die mij de tijd gaven om even op adem te komen voordat ik terug de bus in ging, tijdens een van de stops kwamen we een klein Duits vrouwtje tegen en al snel raakte we aan de praat. Ze vroeg wat we hier kwamen doen en wat de verdere plannen waren, nadat we de vraag beantwoord hadden stelde wij dezelfde vraag terug, waarop wij als antwoord kregen; Ja ik ben aan het rondfietsen door Australië. Aannemend dat dit een grapje was, want wie gaat er nou op een FIETS door Australië reizen beginnen we te lachen, maar de Duitse kijkt ons doodserieus aan (misschien een gebrek aan humor dacht ik nog?!) Bleek dus dat zij serieus was en al 5 maanden door Australië aan het reizen was op een fiets….. met deze temperaturen, bij het idee word ik al moe.
Op de tour hebben we trouwens dingo’s en kangoeroes gespot in het wild!
Aangezien het erg droog is in Australië zijn er waarschuwingen betreft bosbranden, onderweg hebben wij er ook al meerdere gezien en hebben we ook echt door de rook heen moeten rijden. De verwachtingen richting het Noorden waren gelukkig redelijk positief waardoor wij verder konden met onze reis. Aangekomen in een ander stadje aan de kust, mijn geheugen laat mij hier even in de steek met de naam ervan, gingen we in de ochtend al om 7.30 naar het strand met al de temperatuur van 30 graden! Heel vervelend, vooral als ik de weersvoorspelling voor maasdijk dan even bekijk.
Maandagochtend werd ik vroeg opgehaald want ik ging skydiven in Airliebeach! Na een lange tijd te hebben gewacht tot ik eindelijk mocht stap ik het vliegtuig in, en dan ineens komen er toch ineens een beetje zenuwen. Op het moment dat je op de goede hoogte bent gaat het eigenlijk heel snel en zie je de een na de ander uit het vliegtuig springen en daarna gelijk verdwijnen. Dave (instructeur) en ik zijn als een van de laatste en op het laatst krijg ik nog snel de laatste instructies vertelt, met daarna de bemoedigende woorden: don't worry mate, waarna we springen. De hoeveelheid rondjes die we draaien maakt mij langzamerhand misselijk en ben dan ook opgelucht op het moment dat de parachute uitkomt. Dave zegt daarna; oh gelukkig hij doet het, is een nieuwe parachute moest het toch even uittesten, waarvan ik verwacht/hoop dat het een grapje was. Achteraf krijg je ook nog eens de meest charmante foto’s mee dat je het nog eens kan herbeleven.
Voor het bezoeken van de whitsundays hadden we een zeiltrip in gedachte, een van de bemanningsleden was een Nederlander die eigenlijk gestrand was in Australië na (zijn eigen woorden) een midlife crisis op zijn dertigste, best sneu. Onderweg hadden we een stop bij whitehaven die in het echt écht heel erg mooi is en daarna snorkelen in het koraal. Toen we in het water lagen zag je al snel dat veel mensen dit al eerder hebben gedaan en wisten waarnaar ze moeten zoeken, ik daarentegen spartel hopeloos rond zoekend naar ‘ iets'. Na de eerste 5 minuten ben ik er eigenlijk al klaar mee, een liter zoutwater opgedronken al 2x het koraal geraakt (wat absoluut niet mocht, als gevolg van mijn gespartel en wat trouwens best scherp is!) Nadat ik maar andere mensen ging volgen aangezien zij blijkbaar meer ervaring hadden dan dat ik had, en ik het idee kreeg dat ik toch echt wat fout deed heb ik Dory kunnen spotten! Iets te blij riep ik dan ook: Dory! I found her! Waarna ik een paar schuine blikken kreeg, blijkbaar geen finding nemo fans..
Op de terugweg spotten we nog een paar dolfijnen en een mantra. Voordat we de haven in varen zegt de mevrouw naast mij waar ik al een tijdje een gesprek mee heb; you look a bit fried, kortom ik was (weer eens) flink verbrand. Of anders gezegd: flink krokant.
Die avond presenteerde er een kakkerlak in de badkamer, maar deze keer had ik versterking, dus heb ik hem in samenwerking met mijn moeder en veel gegil uiteindelijk kunnen vermoorden! De dag erna kwam er een klein Aziatisch dametje met een spuitbus die bijna groter was dan haar met de opdracht: KILL Kill, wat er best lachwekkend uitzag.
In changley Beach hebben we gestandup paddled wat relaxt was maar toch heet zat.
De tijd in Airliebeach is voorbij en we gaan verder richting Cairns, met een tussenstop bij Townsville. Er is een cycloon in de buurt van de Oostkust wat een mogelijkheid geeft op heel veel regen die overstromingen tot gevolg kan hebben, hier gaan ze wel van het ene extreme naar het ander; eerst bosbranden en nu dit.
We plannen een trip naar Magnetic island, hier kon je een topless barbie auto huren waarmee je over het eiland kan crossen, jammer genoeg was ik de enige die enthousiast was over de auto..
Gelukkig viel het weer de dag erna mee en kon de trip naar Magnetic island doorgaan. Er werd gezegd dat dit de plek is om wilde koalas en walibis te vinden, dus vol goede moed gingen we onderweg. Met de auto kon je maar op beperkte plekken komen dus werd de rest van de afstanden gelopen, dit resulteerde in het feit dat mijn gezicht mooi bijkleurde bij mijn knalrode hempje en nog steeds geen koala gevonden. Daarna kwamen we op het geniale idee om de rest van het koala spotten vanuit de auto te doen met de airco aan, deze manier beviel mij wel en kan ik dan ook zeker iedereen aanraden! Ondanks het feit dat er geen koalas gespot zijn hebben we wel een Walibi gespot (: Vanuit magnetic island gingen we door verder richting cairns, hopend dat we de storm voor zouden blijven.
In de buurt van mission beach zijn we uiteindelijk gestopt voor een overnachting, deze ging niet helemaal zoals gepland. Want op de een of andere manier heb ik het geweldige talent om wanneer er een beest of insect in mijn kamer zit deze te vinden! Al snel spotte ik een salamander in mijn kamer die ik niet te pakken kon krijgen, dus heel lekker heb ik niet geslapen!
De dag erna gingen we onderweg naar het laatste stuk richting cairns, terwijl we aan het tankstation staan zien we ineens 3 kangoeroes in de graskant staan, een van de kangoeroes heeft een baby kangoeroe wat echt heel erg schattig is! Daarna werd paronella park en een paar watervallen bezocht, die door de droogte niet erg veel meer voorstelden.
Uiteindelijk die dag cairns bereikt, de laatste plek waar we samen nog zijn, 7 december stappen mijn ouders namelijk weer op het vliegtuig terug naar het koude Nederland. Op de laatste dag samen werden de koffers gepakt, een groot deel van mijn spullen overgeladen naar hun koffers zodat ik de laatse 2 weken minder spullen mee hoef te slepen. In de buurt van cairns zit een skyrail die van het ene naar het andere dorpje gaat met verschillende stops tussendoor, dit was toch best wel hoog en vooral als de wind even flink blaast en heel het bakje heen en weer gaat hoop je dat je de overkant haalt!
In de buurt van de skyrail was nog een outdoor kart baan waar het laatste uurtje samen doorgebracht werd, waarna ik bij mijn hostel werd afgezet en er afscheid werd genomen. Gelukkig deze keer maar voor 2 weken en niet voor 5 maanden, toch blijft het gek dat zij naar huis gaan en ik nog niet. Op dat moment komt het sterke verlangen naar huis dan ook weer terug, gelukkig weet ik dat ik zat leuke dingen ga doen de komende tijd en dat gevoel overwint dan gelukkig!
Terwijl ik dit veelste lange blog afschrijf zit ik in een hostel in cairns, de gigantische regenbui is nu bezig dus ik zit binnen in de dorm. Morgen heb ik een vlucht naar Canberra, hier vandaan zal ik naar de snowy mountains gaan en hier zal ik mijn volgende blog dan ook over schrijven!
Cheers,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
